Outfit of the day czyli bezbłędna stylówa

Jeśli zaglądacie na blogi szafiarskie, spotkaliście się na pewno z określeniem OUTFIT OF THE DAY lub OOTD czyli "strój dnia".

Szafiarki, zwane prześmiewczo szatniarkami prezentują na zdjęciach swoje stylizacje kończąc je spisem elementów garderoby i odnośnikami do sklepów. Tudzież lumpeksów.

Przyszły one dzisiaj pewnej matce do głowy, kiedy wracając z pracy ujrzała niecodzienne zjawisko.

Dziewczynka około lat trzech, biegnąca w jej stronę z dzikim wrzaskiem "Mamusia!!!!".

To chyba moje dziecko - pomyślała matka - ale czy TO jest możliwe?

Dziewczynka miała na sobie bardzo awangardową stylizację, której nie powstydziłyby się szafiarki w stylu Tamary Gonzalez znanej jako Macademian Girl (w wariackim widzie).

Dziewczę bowiem miało na sobie:

• okulary słoneczne z HM ze szkiełkami w kształcie serduszek
• apaszkę matki w turkusowo-malinowe kwiaty
• marynarską tunikę w czarno-białe pasy
• brązowe sztruksy
• FIOLETOWE sandały z kwiatkiem
• a pod nimi, a jakże - SKARPETKI w szare paski

Za dzieciną truchtał zadowolony z życia i zakochany w córce Tatuś, twórca owego dzieła:)))

Matkę krew zalała i zwróciła się w żołnierskich słowach do pana męża zapytując w mało dyplomatycznych słowach o to, co mu przyświecało przy tworzeniu tego kreatywnego ałtfitu.
Może to jakaś misja szerzenia mody awangardowej?
Może to misja wyróżnienia się przez abnegactwo?
Może to chwilowa pomroczność jasna?

Jednak żadna z propozycji uzasadnienia nie była prawidłowa.

Najzwyczajniej w świecie dla pana męża liczy się, by dziecię było ubrane w miarę adekwatnie do pogody i radośnie mknęło przez świat. W jego świecie wzorki i kolory na dziecięcych ubraniach koegzystują w radosnej symbiozie, a każdy chwyt jest dozwolony.

W tenże sposób powstają bezbłędne, niezapomniane stylówy.
Niezapomniane przez matkę konającą na zawał po ujrzeniu owych dzieł :)

Czasami matka zadaje sobie pytanie - czy twórcze podejście do stylu pana męża to wyjątek, czy szersze zjawisko?

Zadaje sobie ona również pytanie, czy to ona zbytnio przejmuje się kwestiami podstawowego dopasowania elementów garderoby i w tenże sposób zaspokojeniu swojego poczucia estetyki oraz pośrednio uczenia dziecka najprostszego wybierania elementów ubioru.

Bo przecież dziecię jest szczęśliwe, choćby miało na sobie przysłowiowe klapki Kuboty do sportowych skarpet, cekinową dresową spódnicę, różową bluzkę z falbankami i królewną. (Fuuu...)

A u Was, jak wygląda Wasz i Waszych partnerów stosunek do ubioru dziecięcego? Czy to naprawdę wszystko jedno, byleby było czyste?



P.S 1 Oczywiście takie "katastrofy" zdarzają się raz na jakiś czas i zazwyczaj stylówa panu mężowi się udaje. Za to dzisiaj dała mi temat na posta:)

P.S Ja naprawdę nie mam nabożnego stosunku do mody, tym bardziej do trendów czy marek. Gros ubranek Bu kupuję w ulubionym lumpku tudzież na aukcjach. Niemniej lubię proste formy i ograniczenie ilości kolorów czy ozdób -  taka moda pojawia się droższych sieciówkach typu Zara, a w modzie masowej króluje oczopląs:)

A ja wolałabym tak jak poniżej, choć rzeczywistość w szafie Ni wygląda niestety duuużo inaczej:)

P.S Zaraz pojawiły się wątki, że jestem jakimś szaro-burym ortodoksem. To zły trop:) Dorzucam trochę koloru:) Bardziej mi chodziło o prostotę formy.