Idol czyli mężczyzna życia Ni. Drugi po tatusiu.

Nina od miesiąca ma swojego prawdziwego idola, którego darzy żywym uwielbieniem.

To strażak Sam.

Dzielny, odważny, jeździ w czerwonym wozie strażackim, ratuje ludzi.
I ma kask.
I mundur.
I błyszczące guziki.

W związku z tym:

• dziecko wychodzi na spacery ubrane w fuksjowy płaszczyk oraz kask strażacki, a raczej jego wewnętrzne plastikowe rusztowanie. I z torebusią do kompletu - kuferkiem od dziadków. (tylko ratlerka brakuje...). Kasku nie daje sobie zdjąć za żadne skarby świata.
• podczas cowieczornego opowiadania bajek i historii musi znaleźc się miejsce na opowieść o tym, jak to myszka Ninka wpadła do głębokiej dziury i tatuś i mamusia nie mogli jej wyciągnąć. Ale przyjechał strażak Sam i jej pomógł.
• podczas kąpieli nie ma opcji, by dziecko samo wyszło z wanny. Matka musi wcielić się w rolę strażaka Sama i zawołać donośnie: ho ho ho, Ninko, jestem strażakiem Samem, przyjechałem Cię wyciagnąć z wanny!. I musi udać, że spuszcza do wanny drabinę, po której dziecko się dziarsko wspina.
• ponadto, gdy dzieje się coś wymagającego interwencji czasem dziecko dopytuje, czy przyjedzie strażak Sam i ją uratuje..

Dlatego już wiem, jaka figurka powinna zagościć tym razem na torcie urodzinowym za 2 tygodnie...

Co ciekawe większość wygooglanych tortów z Samem ma napisy informujące, że są przeznaczone właśnie dla trzylatków.

Czyli aktualna fascynacja Bu jest standardowa jak Justinem Bieberem u trzynastolatek:)
Z dwojga tych panów wolę Sama (choć na moje przeczulone oko bajka ta niewolna jest od lekko mizoginicznych scenek i tekstów, ale to temat na innego posta).

A kogo uwielbiają Wasze dzieciaki?