Religia w przedszkolu czyli dylematy ateisty i agnostyczki

We wrześniu jako rodzice świeżo upieczonego przedszkolnego "średniaka" stanęliśmy przed decyzją, czy chcemy posyłać dziecko na cotygodniowe lekcje religii.



Zgodnie stwierdziliśmy, że nie chcemy by Ninka chodziła na te zajęcia. No i okazało się, że to nie takie proste.


Nagle Ninka została jedynym dzieckiem w grupie średniaków i starszaków, które nie zostało posłane na te lekcje.  W związku z tym zostaje  na te 40 minut odesłana do maluszków i bawi się sama w kąciku.
Po pierwszych zajęciach dziecko przyszło bardzo smutne, z uczuciem wykluczenia. 
Tłumaczyliśmy jej, dlaczego nie chodzi na religię i to, że jeśli bardzo będzie chciała być z innymi dziećmi w tym czasie - będzie mogła pójść. Łamaliśmy sobie głowy przez kilka dni, po czym spadły na nas inne poważne sprawy i zwyczajnie o tym zapomnieliśmy.
Nina przestała podnosić temat.
No i ostatnio temat wrócił, okazało się, że dołączyła do niej inna dziewczynka. Jest raźniej. Nie wspominała o tym w skarżącym się tonie. Daliśmy jej do zrozumienia to co wcześniej - że jeśli bardzo będzie chciała tam być - nie ma problemu. Nic takiego się nie stało.


Ale trzymamy rękę na pulsie.
W zasadzie to początek naszej drogi z wybojami w kwestii lekcji religii. Przedmiot w postaci jakiej teraz jest nauczany powinien zostać nazwany odpowiednio :"Religa katolicka".
Wolałabym, aby w przedszkolach i szkołach nauczane było religioznawstwo. Aby zamiast rysowania baranków i kolorowania na różowo tabunu świętych i apostołów dzieci poznawały różne wyznania, to jak wypływają z kultury i historii regionów i jak kształtują mentalność, relacje między nacjami, grupami etnicznymi.
To jest niezbędne w dzisiejszym zglobalizowanym świecie. W świecie swobodnych podróży i kontaktów międzykulturowych. Ale także  - świecie silnych napięć na tle religijnym, powstania państwa islamskiego, terroryzmu na tle religijnym, nieufności.


Kto może niwelować w przyszłości te napięcia skoro dzieci poznają tylko dominującą w kraju religię jako obowiązującą i wszechwładną? Skoro naturalne są krzyże w klasach i obecność kleru na każdej ważniejszej uroczystości? 
My uczymy Ninę o różnorodności i względności. 
Staramy się jej odpowiadać na pytania - kto to jest bóg, kościół, "święty pan" którego śpiewy słyszy przechodząc obok kościoła na osiedlu.  Wcale nie jest to łatwe i wcale nie uważam, że mam patent na dobre wychowanie. 
Nie jestem na 100% pewna czy w świecie o jakim wspomniałam liczy się neutralność światopoglądowa czy właśnie silne religijne kotwice dające ludziom mocne zakorzenienie.
 Z drugiej strony staramy się budować w niej szacunek dla rodziny i jej tradycji oraz silny nowoczesny patriotyzm, ugruntowany w szacunku dla historii i wiedzy o niej.  To będą jej korzenie.
Jestem ciekawa jak u Was wygląda ta kwestia.
P.S

Straaaasznie dawno mnie tu nie było. Listopad i grudzień nie okazał się dla mnie łaskawy w kilku obszarach stąd zupełny brak chęci i weny do pisania. Dzięki tym, którzy o mnie pamiętają:)!