Tango usypiango czyli go the fuck to sleep

Próbuję utulić dziecko do snu.
Godzina 22:30.
A dziecko nie ma zamiaru zasnąć.
W końcu w tym tygodniu miało mnie przez bardzo ograniczony czas. Późno wracałam z pracy.

A pan mąż od tygodnia przebywa poza miastem na konferencji. Jego nieobecność jest okupiona nocnymi lękami, popłakiwaniem "do tatusia", zwierzeniami, że "tatuś jest najlepszym chłopakiem na świecie" i smutnymi oczami "bo ja myślę o tatusiu, że go nie ma i bym chciała by już wrócił".

Usypiam zatem dziecko od jakiejś godziny odliczając minuty do rozpoczęcia upragnionego samotnego piątkowego wieczoru przy Grey's Anatomy.
Babcia, która przybyła z odsieczą w czasie szkarlatyny Bu, skonana szalejącym od kilkunastu godzin stworem i zarażona jego zarazkami zaniemogła chorobowo.

Leżymy więc w łóżku. Błagam: "śpij już".
Dziecko jednak zamiast spać, znajduje milion wymówek:

• błaga rozpaczliwie: "nie chcę żeby poszłaś"...
• zrywa się i prosi o nocnik
• kwacze, macha rękami jak skrzydłami i mówi, że nie może się położyć, bo wysiaduje jaja
• po chwili stwierdza, że nie może położyć się na poduszce, bo na niej leżą rzeczone jaja i ja muszę je przenieść na stolik
• układa cztery zabawki na poduszce i przykrywa kołdrą "swoich przyjaciół" i konstatuje, że nie ma dla niej już miejsca, więc nie musi spać
• stwierdza, że chce pić
• stwierdza, że to musi być woda
• stwierdza, że to musi być woda z butelki
• stwierdza, że musi wytrzeć buźkę nawilżaną chusteczką
• nagle wpada w panikę z powodu stukania w kaloryferach; kiedy niebacznie stwierdzam, że to woda chlupie, wpada w panikę bardziej: bo przecież w mieszkaniu nie może chlupać woda
• uspokaja się i bierze swoją lalkę szmaciankę, po czym jeździ jej paluszkiem po oczach i policzkach: "maluję ją, żeby była ładna"
• kokosi się po całym łóżku: "bo przymierza się do spania"
• kiedy myślę, że usnęła, odwraca się i zwierza: "ale ja będę spała, wiesz"
• wyznaje, że musi się koniecznie we mnie wtulić i mam ją schować pod pachą
• kiedy warczę umordowana: "śpij już" odpowiada niewinnie: "no ale przecież ja będę spała".
• kiedy patrzę na nią karcąco robi słodką minę: "JESTEŚ BARDZO PIĘKNA, WIESZ?". Czekam na rozwinięcie. Nina dodaje: "jesteś bardzo piękna, bo masz piękny szlafrok i piżamę i dziurki w nosie i cała jesteś piękna...". Próbuję się nie udusić ze śmiechu.
• Po chwili dodaje: "bardzo jestem zmęczona, wiesz". Oby, oby!!!!
• Wtula się rozkosznie. Zasypia. Po jakiejś 1,5h.

Mężu wróć z tej konferencji, ok?

Czuję się jak ojciec Alberta z zakamarkowej serii.  Tylko on koniec końców sam usnął a mnie prawie coś trafiło.
Ale widok śpiącej Bu oczywiście zmiótł mnie z powierzchni jak tsunami zalewem endorfin.

BTW coś w klimacie. Czytane przez S L Jacksona.
Go the fuck to sleep!